Hep çok çalışkan oldum. Çocukken…
Rakamların Güzelliği
Ben rakamları hep sevdim. Hayatım boyunca hep dikkatimi çektiler. Yaşadığım evlerin kapı numaraları, okul numaralarım, arabalarımızın plakaları, yaşadığım
Bahar, Tohum ve Yoga
Tohumun ne güzel bir miras olduğunu anladım. Aslında “anladım” demek için daha çok yol var önümde. Toprağı, tohumu, havayı, suyu tanımak, ekmek, dikmek, büyütmek, toplamak, kurutmak, saklamak, tüm döngüyü tecrübe etmek gerekli.
Şehirden Uzak, Hayata Yakın
Eylül 2020’de Uplifers.com ile yaptığım röportaj… “Kurtulur muyum bunalımdan, hamakta sallansam? Şehir hayatının stresinden, yoğunluğundan, trafiğinden, kalabalığından bunaldığımız her an uzaklara kaçmanın yollarını düşünüyor, ancak iş fikrlerimizi ve hayallerimizi uygulamaya …
Su
Kitap dün gece bitti bitmesine ama tadı hala damağımda. Kulağımda da son sayfada bahsi geçen şarkı “Aşıka Bağdat Sorulmaz” (Münir Nurettin Selçuk) Kitabın dediğine göre Mahur makamı ruhu iyileştirirmiş. Türkiye hüznündeki neşenin sesidir diyor.
Sadelikle Gelen Özgürlük
Uzun süredir İstanbul’dan gitme hayalimiz vardı. Aylardır dilimizde. Niyetimiz yaza doğru artık harekete geçmekti. Sonra, bir Pazar klasiği olarak yine trafikte takılı kalınca o gün karar verdik tez zamanda gitmeye.
Çiçeği Burnunda Egeliden Komşuluk ve Ege Yemekleri
İstanbul’dan Ege’ye göçeli neredeyse 3 ay olacak. Bize sorsanız sanki 3 yıl gibi, öyle dolu dolu. Geldik geleli beni en çok şaşırtan şey insan ilişkileri, en mutlu eden şey ise otlar ve ege yemekleri oldu.
Şükret, Sabret, Devam Et
Gökyüzünü şiirlerde, şarkılarda, Instagram paylaşımlarında arama. Yer yerinden oynasa da gökyüzü hep orada. Bugün gökyüzüne bakmayı hatırla.
Dengeyi Bulmak
Diyelim ki birine fena bozuldun, canın çok sıkkın.Veya çok kızdın. Hatta öfkelisin.Veya koca bir alınganlık kapladı yüreğini. Anlaşılmadığını hissediyorsun.Ya da yok sayıldığını… Duyulmuyor sesin. Seni gören yok.Belki yanlış anlaşıldığın bir …
Yaratıcı Yanım Neredesin?
Yaratıcı ve üretken yanlarımızı ne zaman kaybettik? Birşeyler üretmeye dair umudumuzu nerede düşürdük? Ne zaman bu kadar korkmaya başladık? Yeteneklerimizi nasıl bu kadar unutabildik?
